Polska może wkrótce stać się strategicznym partnerem energetycznym Ukrainy i kluczowym kanałem przesyłowym amerykańskiego gazu LNG na wschód. Trwające rozmowy między ukraińskimi i amerykańskimi firmami stwarzają szansę na trwałą zmianę układu sił na energetycznej mapie Europy Środkowo-Wschodniej.
LNG z USA do Ukrainy – przez Polskę
Ukraiński prywatny koncern energetyczny DTEK prowadzi rozmowy z amerykańskimi firmami LNG w sprawie zwiększenia dostaw skroplonego gazu ziemnego do Europy. Celem jest zabezpieczenie dostaw dla Ukrainy, której własne zasoby gazu – choć znaczące – nie wystarczają, by całkowicie zaspokoić potrzeby kraju. Ukraina zużywa rocznie ok. 20 mld metrów sześciennych gazu, z czego 4–6 mld m³ musi być importowane.
Do końca maja 2025 r. możliwe jest podpisanie umowy między firmami ukraińskimi i amerykańskimi. Jeśli porozumienie zostanie zawarte, Polska może odegrać kluczową rolę jako państwo tranzytowe.
„System jest na krawędzi. Gdyby były mrozy, sytuacja byłaby zupełnie inna”
– powiedział Jurij Korolczuk, współzałożyciel ukraińskiego think-tanku Energy Strategies Fund w rozmowie z portalem Espresso.
Polska gotowa na większy import gazu
Jak wskazuje Dawid Czopek, zarządzający funduszem Polaris FIZ, Polska ma obecnie zdolność odbioru gazu LNG na poziomie ok. 15 mld m³ rocznie. W połączeniu z dostawami gazu przez gazociąg Baltic Pipe z Danii (ok. 10 mld m³) oraz lokalnym wydobyciem i magazynowaniem, kraj dysponuje nadwyżką mocy importowej, która znacznie przekracza jego potrzeby. Jak tłumaczył Czopek w rozmowie z money.pl:
„Roczne zużycie gazu w Polsce w normalnych warunkach może sięgnąć 20 mld m³. Do tego dochodzi rurociąg z Danii, który ma przepustowość około 10 mld m³. Biorąc pod uwagę te możliwości, import gazu do Polski może być znacznie wyższy niż nasze potrzeby”
Gazowy sojusz z geopolitycznym znaczeniem
Zacieśnienie współpracy energetycznej między Polską a Ukrainą może mieć istotne znaczenie strategiczne – zarówno gospodarcze, jak i polityczne. Po odcięciu się Europy od dostaw z Rosji, LNG z USA stało się jednym z głównych filarów bezpieczeństwa energetycznego regionu. Polska już wcześniej inwestowała w rozbudowę terminali LNG – w Świnoujściu oraz planowanym obiekcie pływającym w Zatoce Gdańskiej.
Dla Ukrainy współpraca z Polską to nie tylko alternatywa dla gazu z Rosji, ale także potencjalne zabezpieczenie na wypadek dalszych zniszczeń infrastruktury. Możliwość importu przez Polskę daje Kijowowi nowy kanał dostaw – bardziej elastyczny, niezależny i politycznie bezpieczny.
Infrastruktura kluczem do partnerstwa
Rozbudowa polskiej infrastruktury gazowej – zarówno terminali LNG, jak i połączeń międzysystemowych – była możliwa m.in. dzięki środkom unijnym i konsekwentnej strategii dywersyfikacji źródeł energii. Dziś te inwestycje przynoszą efekty nie tylko w kontekście bezpieczeństwa Polski, ale też potencjalnych zysków z tranzytu i wzmocnienia regionalnej pozycji geopolitycznej.
Co ważne, Polska i Ukraina już teraz są połączone systemem przesyłowym, a jego przepustowość może zostać zwiększona w przypadku podpisania większych kontraktów.
Jeśli planowane rozmowy ukraińsko-amerykańskie zakończą się sukcesem, Polska może stać się nie tylko energetycznym pomostem między Wschodem a Zachodem, ale też realnym partnerem w odbudowie niezależności energetycznej Ukrainy. To szansa, która może wzmocnić pozycję Polski w regionie i przynieść korzyści gospodarcze oraz polityczne na lata.
